17 Νοε 2008

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΤΙΣ 16 ΝΟΕΜΒΡΗ 2008



ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ 16/11/2008
ΘΕΜΑΤΑ: ΩΡΑΡΙΟ - ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΓΙΑ


Συνάδελφοι-σες
Η κατάργηση της Κυριακής αργίας και η εργάσιμη εβδομάδα των 65 ωρών είναι στοιχεία που εντάσσονται στη συνολική επίθεση που κάνει το κεφάλαιο και η μεγαλοεργοδοσία ενάντια σε δικαιώματα και κατακτήσεις της Ε.Τ.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια το κεφάλαιο καταργούσε εργατικά δικαιώματα στο όνομα της αύξησης των κερδών του.
Εργασιακές σχέσεις λάστιχο, απελευθερωμένα ωράρια, ανασφάλιστη εργασία, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι, απολύσεις , κατάργηση βαρέων ανθυγιεινών, τρομοκρατία ήταν το τίμημα που πλήρωνε η εργατική τάξη για την αύξηση της κερδοφορίας των εργοδοτών, σήμερα με ακόμα σκληρότερα μέτρα εναντίον μας το κεφάλαιο μας καλεί να πληρώσουμε και την κρίση του.
Τι είναι η κρίση;

Το σχήμα είναι απλό. Οι καπιταλιστές, έχοντας μοναδικό τους στόχο το κέρδος και με δεδομένο ότι αυτό δημιουργείται κατά τη διαδικασία της καπιταλιστικής παραγωγής των εμπορευμάτων, επιδιώκουν να παράγουν όσο περισσότερα εμπορεύματα είναι δυνατόν να παραχθούν στις μονάδες που έχουν στην ιδιοκτησία τους.
Μόλις πουλήσουν τα εμπορεύματα παίρνουν πίσω το αρχικό τους κεφάλαιο, τσεπώνουν μαζί και την υπεραξία από την εκμετάλλευση των εργαζομένων και τα ποσά αυτά τα ξαναρίχνουν στην παραγωγή για να αρχίσει πάλι η ίδια διαδικασία από την αρχή.
Να παραχθούν δηλαδή και πάλι όσο γίνεται παραπάνω εμπορεύματα, να πουληθούν στην αγορά, οι εισπράξεις να επανατοποθετηθούν στην παραγωγή και κοκ.
Το ¨ όλο και περισσότερα εμπορεύματα ¨ όμως που παράγονται στο σύνολο των επιχειρήσεων, δεν είναι δυνατόν να πουληθούν. Ούτε ταυτόχρονα ούτε και όλα.
Η μεγάλη μάζα των αγοραστών, που είναι οι εργαζόμενοι της κοινωνίας, δηλαδή τα θύματα του εκμεταλλευτικού τρόπου παραγωγής, ποτέ δεν διαθέτει το αναγκαίο εισόδημα για να κάνει τις σχετικές αγορές. Η καταραμένη φτώχεια που έλεγε και ο Μάρξ.
Εδώ ακριβώς ανακαλύπτουμε και τη ρίζα που ¨γεννά¨ το αναπόφευκτο της οικονομικής κρίσης. Στο βαθμό που τα εμπορεύματα δεν πουληθούν ή δεν πωλούνται, ο καπιταλιστής δεν επανεισπράτει το κεφάλαιο του και άρα δεν μπορεί να συνεχιστεί η παραγωγική διαδικασία .
Από τη στιγμή που δεν μπαίνει κεφάλαιο στην επιχείρηση η παραγωγή είτε υπολειτουργεί, είτε κατεβάζει ρολά. Άρα ξεσπάει μια οικονομική κρίση επειδή το σύνολο της παραγωγής των εμπορευμάτων είναι πάνω από τη συνολική αγοραστική δυνατότητα που έχουν οι καταναλωτές-εργαζόμενοι.
Αυτό που λέμε κρίση υπερπαραγωγής για να ισορροπήσει τα πράγματα και να ξεκινήσει ο κύκλος από την αρχή, πρέπει να κλείσουν επιχειρήσεις , να γίνουν μαζικές απολύσεις, να πέσει το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων.
Αποτέλεσμα του αδιεξόδου που δημιουργείται από αυτή την κατάσταση είναι και οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου να χάνουν τη δυνατότητα να εκπληρώσουν το στόχο τους, που είναι να αξιοποιούν ολόκληρο το 24ωρο κάθε δεκάρα από το κεφάλαιο τους ώστε να απομυζούν κέρδη.
Η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων ( κλείσιμο εργοστασίων – μαζικές απολύσεις) επαναφέρει τις αναλογίες στην παραγωγή που μπορεί να απορροφήσει η κοινωνία και ξαναξεκινά ο κύκλος με την αναζωογόνηση της παραγωγής.
2

Δάνεια στεγαστικά, καταναλωτικά, προσωπικά για άδειες και σπουδές και μαζί ένα πλήθος από πλαστικό χρήμα (κάρτες) είναι μία ¨φούσκα¨ που φορτώθηκε στις πλάτες των εργαζομένων, λόγω της αδυναμίας τους να καταναλώνουν ακόμα και τα αναγκαία για τη διαβίωση τους προϊόντα, και ¨ έσκασε¨ , αφού αδυνατούν πλέον οι εργαζόμενοι να πληρώνουν για δόσεις όλο και μεγαλύτερο κομμάτι από το μισθό ή τη σύνταξη τους, αποκαλύπτοντας απλά μια ακόμα κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας.
Με αφορμή την καπιταλιστική κρίση, οι εργοδότες καλούν τους εργαζόμενους να υποστούν θυσίες και να μας καταστήσουν συνενόχους στα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η αναπαραγωγή του κεφαλαίου τους, θυσίες που έχουν να κάνουν με ακόμα μεγαλύτερη μείωση των μισθών, με απλήρωτη εργασία ώστε οι εργοδότες να εξασφαλίζουν το μέγιστο κέρδος από την όλο Κι μεγαλύτερη κλεμμένη υπεραξία των εργαζομένων.
Οι εργοδότες εκβιάζουν τους εργαζόμενους με κλείσιμο επιχειρήσεων και απολύσεις αν οι εργαζόμενοι δεν σκύψουν το κεφάλι.
Στην INTRAKOM , ο εκπρόσωπος της εργοδοσίας σε συνάντηση με το σωματείο είπε ότι το να μιλάνε για αύξηση μισθών οι εργαζόμενοι στη σημερινή συγκυρία συνιστά ύβρη και ανήγγειλε ότι επόμενο διάστημα θα γίνουν απολύσεις 5 με 10 % των εργαζομένων, στην TELECOM 7% των εργαζομένων, στην ΜΕΛΩΝ ΑΕ (εταιρεία είσπραξης δανείων) η εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα απολύσει 75 συμβασιούχους, ακόμα στην OPEN 24 (θυγατρική της EURO BANK) ανακοίνωσαν ότι θα κλείσουν υποκαταστήματα και θα απολυθούν εργαζόμενοι., στη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ 50 εργαζόμενοι των οποίων οι δίμηνες συμβάσεις δεν έχουν ακόμα ανανεωθεί βρίσκονται στον αέρα , αντίστοιχα 20 συμβασιούχοι από τα Ναυπηγεία Ελευσίνας, όπως και 20 εργαζόμενοι στην εταιρεία ΦΟΥΛΓΚΟΡ οι οποίοι μπαίνουν σε διαθεσιμότητα από τη Δευτέρα.
Η εταιρεία ΦΑΓΕ μειώνει την παραγωγή κατά 30 %, μετά τη δημιουργία εργοστασίου στις ΗΠΑ και απαιτεί από τους εργαζόμενους να χαρίσουν ένα μεροκάματο στον εργοδότη και το μισό δώρο των Χριστουγέννων για να τους κρατήσει ο εργοδότης άλλους 6 μήνες στη δουλειά και να μην τους απολύσει.
Στο εμπόριο οι εργοδότες ζητούν 24ωρη λειτουργία των καταστημάτων, κατάργηση της Κυριακής αργίας, δηλαδή εργάσιμη εβδομάδα των 65 ωρών, και απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας.
Όπως καταλαβαίνεται συνάδελφοι, οι εργοδότες γνωρίζουν ότι η κατάργηση της Κυριακής αργίας δεν θα είναι για αυτούς περίπατος, θα υπάρχουν αντιστάσεις από τους εργαζόμενους, το μεθοδεύουν λοιπόν εκβιάζοντας τους εργαζόμενους, ασκώντας τρομοκρατία με πολλούς τρόπους.
Στο ΙΚΕΑ στο Αιγάλεω, η εργοδοσία στο όνομα της κρίσης απαιτεί από τους εργαζόμενους αντί για 5θήμερο να δουλεύουν 4 ημέρες την εβδομάδα με αντίστοιχη μείωση μισθού, είναι σίγουρο ότι το επόμενο βήμα για την εργοδοσία θα είναι να επιβάλουν στους εργαζόμενους και την Κυριακή ως εργάσιμη ημέρα απαιτώντας βέβαια από τους εργαζόμενους να δουλεύουν 7 ημέρες την εβδομάδα, να πληρώνονται ίσως για τις 6 και να είναι στη διάθεση της εργοδοσίας όπια ώρα της ημέρας τους έχει ανάγκη η εργοδοσία.
Στη ΜΑΚΡΟ η εργοδοσία θέλοντας να επιβάλει το 65ωρο και την κατάργηση της Κυριακής αργίας καταργεί τμήματα όπου εργαζόμενοι δούλευαν πρωινό ωράριο συνεχές, και τους επιβάλει διακεκομμένο ωράριο και βάρδιες, στην ίδια επιχείρηση η εργοδοσία είχε καταργήσει τα βαρέα και ανθυγιεινά πολύ πριν το Νόμο Ρέππα και το Νόμο Πετραλιά, δηλώνοντας τους εργαζόμενους στα ψυγεία ως απλούς πωλητές.

3

Με την κατάργηση βαρέων και ανθυγιεινών οι εργαζόμενοι που μέχρι τώρα εντάσσονταν στην κλίμακα αυτή θα καλεστούν από την εργοδοσία, αν δεν θέλουν να απολυθούν να επωμισθούν οι ίδιοι εργαζόμενοι το επασφάλιστρο, δηλαδή τη χρηματική διαφορά μεταξύ απλού ενσήμου και
ενσήμου βαρέου, μια διαφορά που είναι γύρω στα 4000 ευρώ το χρόνο επιβάρυνση για τον κάθε εργαζόμενο.
Στο PRAKTIKER με αφορμή την απεργία στις 21 Οκτώβρη και τις απεργιακές φρουρές στα καταστήματα PRAKTIKER, η εταιρεία κυκλοφόρησε μια ανακοίνωση εκβιαστική στην οποία αναφέρει ¨ το σημαντικότερο για όλους εμάς είναι να διατηρήσουμε την επιτυχημένη πορεία της εταιρείας μας και να εξασφαλίσουμε τη συνεχή της ανάπτυξη στις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες που με τη σειρά της εξασφαλίζει το μέλλον όλων εμάς και των οικογενειών μας, εμείς σαν διοίκηση έχουμε στόχο να διαφυλάξουμε και να διατηρήσουμε ένα υγιές φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον εργασίας ¨ δηλαδή εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι είμαστε μια οικογένεια και όποιος απεργεί διαταράσσει την οικογενειακή γαλήνη. Η ανακοίνωση αυτή απαντήθηκε από το Σωματείο Εργαζομένων στα PRAKTIKER.
Στο βιβλιοπωλείο ΠΑΤΑΚΗΣ με αφορμή την κινητοποίηση του Σωματείου Βιβλίου Χάρτου για την ακύρωση δυο απολύσεων η εργοδοσία κυκλοφόρησε ανακοίνωση που ούτε λίγο ούτε πολύ κοινοποιεί στους εργαζόμενους ότι η εταιρεία θα είχε κλείσει λόγω της κρίσης αλλά συνεχίζει να λειτουργεί γιατί κάνει χάρη και στους εργαζόμενους και στους καταναλωτές.
Στην εταιρεία ROTHMANS εξαναγκάζει τους εργαζόμενους να υπογράφουν καινούργια σύμβαση ότι σε τυχόν απόλυση τους οι εργαζόμενοι δεν ζητούν αποζημίωση.
Δηλαδή συνάδελφοι στο όνομα της κρίσης καλούνται οι εργαζόμενοι ή να ¨λιώσουν¨ μες στους χώρους εργασίας ή να χάσουν τη δουλειά τους δηλαδή επί της ουσίας όλα τα προηγούμενα χρόνια η εργοδοσία απαιτούσε να πληρώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι τα κέρδη τους, τώρα μας ζητούν να πληρώσουμε και την κρίση τους.
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες
Με αφορμή το ζήτημα της κρίσης αναδεικνύονται για άλλη μια φορά οι πολιτικές και συνδικαλιστικές ευθύνες που δείχνουν ανάγλυφα τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δυο στρατηγικές που συγκρούονται σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, τόσο στην ερμηνεία της κρίσης, όσο και στις προτάσεις για την αντιμετώπιση της .
Το καθοριστικό και θεμελιώδες ερώτημα είναι: με τα μονοπώλια ή με το λαό; Ο τρόπος που το κάθε κόμμα απαντά σε αυτό το ερώτημα, καθορίζει και τον τρόπο με τον οποίο επιχειρεί να παρουσιάσει την οικονομική κρίση στα μάτια των εργαζομένων.
Αλλά κυρίως καθορίζει μέχρι κεραίας τις προτάσεις που διατυπώνει για την αντιμετώπιση της κρίσης..
Την Τετάρτη 5 Νοέμβρη 2008 τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου δηλαδή Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όπως και δυνάμεις του κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς, υπερψήφισαν στο Ευρωκοινοβούλιο την έκθεση Σέρκας η οποία περιλαμβάνει τα εξής :
• Τεμαχίζει τον εργάσιμο χρόνο σε ενεργό και ανενεργό χρόνο εργασίας, εισάγει την έννοια του απλήρωτου ανενεργού χρόνου εργασίας (επεξήγηση).
• Αυξάνει το χρονικό διάστημα διευθέτησης της εργασίας σε 12μηνη βάση.
• Επιτρέπει την απασχόληση των εργαζομένων έως 65 ώρες την εβδομάδα..
Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις συνάδελφοι καλούν τους εργαζόμενους να θυσιαστούν προς όφελος των μονοπωλίων.

4

Αυτές οι πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να παρουσιάσουν την κρίση του κοινωνικού συστήματος ως μια χρηματιστηριακή περιπέτεια, για αυτό χρησιμοποιούν όρους όπως ¨καζινοκαπιταλισμός¨κ αι άλλα παρόμοια .
Ο στόχος αυτών των πολιτικών δυνάμεων είναι κοινός: Να αποκρύψουν από τους εργαζόμενους το νομοτελειακό χαρακτήρα των κρίσεων στον καπιταλισμό οι οποίες κρίσεις είναι αποτέλεσμα της βασικής αντίθεσης ανάμεσα στο κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην ατομική ιδιοκτησία της παραγωγής, και καλούν εμάς τους εργαζόμενους, εμάς τους παραγωγούς του πλούτου, να δουλέψουμε περισσότερο, να παράγουμε περισσότερο πλούτο, για αποκτήσουν περισσότερα κέρδη οι εκμεταλλευτές μας..
Σε συνδικαλιστικό επίπεδο, οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που φωνάζουν για ¨ακομμάτιστο¨ και ¨ακαπέλωτο¨ συνδικαλισμό εφαρμόζουν κατά γράμμα τις εντολές και τις υπογραφές των πολιτικών τους φορέων.
Στη διοίκηση της ΓΣΕΕ οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΥΤ.ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ έσκιζαν τα ιμάτια τους για την ενίσχυση των τραπεζών, ούτε μια λέξη για το 65ωρο και την κατάργηση της Κυριακής αργίας .
Στη διοίκηση της ΟΙΥΕ οι ίδιες παρατάξεις περιέγραψαν την τραγική κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι και επί της ουσίας αρνούνται την οργάνωση αγώνων ακριβώς γιατί η δουλειά τους είναι να περάσουν τη λογική στους εργαζόμενους ότι τώρα τραβάμε όλοι κουπί για να σώσουμε τους εργοδότες από την κρίση.
Όταν η παράταξη μας η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) ζήτησε από τις συνδικαλιστικές αυτές παρατάξεις να καταθέσουν γραπτώς τη θέση τους για το ωράριο αρνήθηκαν και στο ερώτημα μας τι θα κάνουν ενάντια στην κατάργηση της Κυριακής αργίας η ΟΙΥΕ απήντησε με αγωγή που κατέθεσε στο Δικαστήριο ενάντια στην απόφαση της Νομαρχίας Δ. Αττικής για κατάργηση της Κυριακής αργίας, την αγωγή αυτή η ΟΙΥΕ την κατέθεσε μαζί με την Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) που είναι συνδικαλιστικό όργανο των εργοδοτών, δηλαδή με αυτούς που ζητάνε 8 Κυριακές το χρόνο να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά . Ο πρόεδρος της ΕΣΕΕ Αρμενάκης πριν λίγες μέρες σε συνέντευξη του δήλωσε πως για να βγει το εμπορικό κεφάλαιο από την κρίση χρειάζεται ακόμα περισσότερο ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων και επέκταση του ωραρίου όπως και επέκταση της μερικής απασχόλησης
Η ΟΙΥΕ και η ΕΣΕΕ παραπέμπουν την υπόθεση της κατάργησης της Κυριακής αργίας στο Συμβούλιο της Επικρατείας, δηλ. σε ένα όργανο που έχει πάρει ήδη απόφαση για την Αν. Αττική για να λειτουργούν τα καταστήματα και τις Κυριακές.
Συνάδελφοι συναδέλφισσες
Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας μαζί με επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία του εμπορίου και των υπηρεσιών μαζί με ενώσεις αυτοαπασχολούμενων μικρών εμπόρων όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα είχαμε δυναμικές παρεμβάσεις σε όλα τα επίπεδα ενάντια στην κατάργηση της Κυριακής αργίας με το εξής πλαίσιο αιτημάτων:
• Όχι στην κατάργηση της Κυριακής αργίας, νομοθετική κατοχύρωση της .
• Να καταργηθούν όλοι οι νόμοι και οι διατάξεις που απελευθερώνουν το ωράριο.
• Κατάργηση της μερικής απασχόλησης και του ωρομίσθιου, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και όλων των ελαστικών μορφών εργασίας.
• Πλήρη και σταθερή δουλειά – 35ωρο,7ωρο,5θήμερο.
• Ωράριο εθνικό, υποχρεωτικό για όλους, μέχρι 48 ώρες λειτουργίας των καταστημάτων.

5

• 1400 ευρώ κατώτερο μισθό, 1120 σύνταξη και 1120 επίδομα ανεργίας για όσο διάστημα αυτή διαρκεί.
Με τους συμμάχους μας έχουμε αναπτύξει κοινή δράση και κοινές δυναμικές παρεμβάσεις σε Υπουργεία, στο δήμο Α. Λιοσίων, Στη Νομαρχία Δ. Αττικής, σε συνδικαλιστικές οργανώσεις εργοδοτών, 30 Οκτώβρη κατάληψη του Εμπορικού Συλλόγου Αθήνας και ανάρτηση πανώ με το σύνθημα ¨ ΟΧΙ ΣΤΟ ΩΡΑΡΙΟ ΤΩΝ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΩΝ – ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ¨.
Στις 26 Οκτώβρη 2008 ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας με το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων και άλλα 4 επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία εμπορίου και υπηρεσιών και από Αθήνα και από επαρχία, καλέσαμε πανελλαδικά τα σωματεία στην Αθήνα για συντονισμό και πρόγραμμα δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακής αργίας.
Σαράντα σωματεία εμπορίου και υπηρεσιών όπως και ενώσεις αυτοαπασχολούμενων ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα και αποφασίστηκε κοινό πρόγραμμα δράσης το εξής :
• 30 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκαν πικετοφορίες ενάντια στην κατάργηση της Κυριακής αργίας σε όλες τις πόλεις.
• Περιοδείες από τα σωματεία σε όσον το δυνατόν περισσότερους χώρους εργασίας, συσκέψεις, ήδη πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στη Θεσσαλονίκη με σωματεία από Β. Ελλάδα, συζήτηση στα Δ.Σ. , Γενικές συνελεύσεις Σωματείων.
• Κοινό υλικό, κοινές ανακοινώσεις με τις υπογραφές όλων των σωματείων που συμμετείχαν σε αυτή τη σύσκεψη που μοιράζονται στους χώρους εργασίας πανελλαδικά, όπως και αφίσσα που θα μοιραστεί πανελλαδικά.
• Παραστάσεις διαμαρτυρίας σε Νομαρχίες, σε δήμους και αντίστοιχα εδώ στην Αθήνα στα Υπουργεία Απασχόλησης και Ανάπτυξης..
Το κάθε σωματείο αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Το Σωματείο Εργαζομένων στα LIDL, μαζί με το ΣΕΑ και το Σωματείο της Carrefour κάνουμε καθημερινές παρεμβάσεις στα καταστήματα LIDL που τραβάνε το ωράριο εργασίας μέχρι τις 10.30 κάθε βράδυ, κλείνουμε τα μαγαζιά ώστε οι εργαζόμενοι να φεύγουν με τη λήξη του ωραρίου τους.
Η δράση μας αυτή συνάδελφοι έχει στόχο την οργάνωση των εργαζομένων, κάθε μας εξόρμηση, περιοδεία, σύσκεψη συνοδεύεται με αιτήσεις εγγραφής.
Στόχος μας η μαζικοποίηση και το δυνάμωμα των σωματείων. Το δυνάμωμα καθημερινά της ταξικής ενότητας των εργαζομένων και της αντίληψης ότι πρέπει να απομακρύνονται καθημερινά οι εργαζόμενοι από τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό.
Καλούμε τους εργαζόμενους να δώσουμε τη μάχη αξιοποιώντας σωματειακές επιτροπές, με δημιουργία επιτροπών αγώνα μέσα στους χώρους δουλειάς, με απεργιακές επιτροπές και επιτροπές περιφρούρησης, με πλατύ κάλεσμα να δώσουμε τη μάχη για την επιτυχία του πανελλαδικού συλλαλητηρίου που κηρύσσει το ΠΑΜΕ για τις 27 Νοέμβρη και με συγκέντρωση στην Ομόνοια στις 6.30 το απόγευμα , όπως καλούμε και στην πανελλαδική πανεργατική απεργία στις 10 του Δεκέμβρη με συγκέντρωση στην Ομόνοια στις 10.30 το πρωί.
Η κεντρική αφίσσα του ΠΑΜΕ για το συλλαλητήριο στις 27 Νοέμβρη, θα υπάρχει από αύριο στο σωματείο μας είναι ¨ την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία και τα κόμματα της , stop στο 65ωρο stop στις απολύσεις¨, για την απεργία στις 10 του Δεκέμβρη θα προσπαθήσουμε να υπάρχει αφίσσα από το ΣΕΑ με το σύνθημα ¨ όχι στο ωράριο των πολυεθνικών, νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας¨.

6
Συνάδελφοι-σες
Το κύριο για μας τους εργαζόμενους πρέπει να είναι όχι Απλά να αντισταθούμε στην επίθεση του κεφαλαίου αλλά να περάσουμε στην αντεπίθεση κάνοντας συνείδηση μας ότι αμφισβητούμε το δικαίωμα των πολυεθνικών να καθορίζουν τη ζωή μας, είμαστε οι παραγωγοί του πλούτου και ο πλούτος αυτός πρέπει να έρθει στα χέρια μας.
Είναι η πλέον κατάλληλη στιγμή τώρα που η κυβέρνηση της ΝΔ με την συναίνεση του ΠΑΣΟΚ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου χαρίζουν 28δις ευρώ στις τράπεζες, χρήματα που βγήκαν από το δικό μας ξεζούμισμα, να διεκδικήσουμε επιθετικά τα 1400 ευρώ βασικό μισθό,
την πλήρη σταθερή εργασία για όλους, δημόσια δωρεάν υγεία και παιδεία και ελεύθερο χρόνο για μας και τα παιδιά μας.
Είναι η κατάλληλη στιγμή για να διεκδικήσουμε χονδρικό λιανικό εμπόριο να είναι κρατικό μονοπώλιο, όχι το κράτος του Λάτση και του Βαρδινογιάννη, του κεφαλαίου, αλλά το κράτος της Εργατικής τάξης και των συμμάχων της.

13 Νοε 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΕΣΣΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ


Αθήνα 11 Νοέμβρη 2008
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ
Αποτελεί πρόκληση για τους εργαζόμενους στο εμπόριο, αλλά και για όλους τους εργαζόμενους, η προσπάθεια της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ) που, και με πρόσχημα την κρίση, προσπαθεί να εφαρμόσει τις άθλιες και αντεργατικές μορφές εργασίας, όπως τη μερική απασχόληση, ωρομίσθιο, συμβάσεις μιας μέρας, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση της Ν.Δ., η οποία δίνει αέρα στα πανιά της εργοδοσίας με την πολιτική της. Η ΕΣΣΕ αξιοποιεί την κατάσταση που διαμορφώνεται από την πρόσφατη απόφαση της επιτροπής ΣΕΡΚΑΣ για 65 ώρες δουλειά με την ψήφο των κομμάτων της πλουτοκρατίας Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ.

Η ΕΣΕΕ επιχειρεί να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους στο εμπόριο με τις απολύσεις για να επιβάλλει τη λογική της που λέει «όλοι μαζί εργαζόμενοι και εργοδότες» για να σώσουμε την οικονομία. Δηλαδή όλοι μαζί για να σώσουμε τα κέρδη τους. Η ΕΣΕΕ μετά και την πρόσφατη απαίτηση και απειλή για κατάργηση της Κυριακής Αργίας και την 24ωρη λειτουργία των καταστημάτων, τώρα θέλει να μας κάνει συνένοχους για να φορτωθούμε την κρίση που αυτοί δημιούργησαν.

Σε αυτή την κατεύθυνση ο άξιος συνομιλητής και συνέταιρος τους, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, συντηρητικοί, σοσιαλδημοκράτες και οπορτουνιστές, στην ίδια γραμμή κινούνται. Στη γραμμή στήριξης του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, στο τάισμα των τραπεζιτών με τα 28δις αρκεί να δοθούν με όρους και προϋποθέσεις.

Είναι επικίνδυνη για την εργατική τάξη η λογική τους, όλοι μαζί στην ίδια βάρκα είμαστε, εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Είναι επικίνδυνη η λογική να χαμηλώσουμε τον πήχη των απαιτήσεων και να αποδεχθούμε να δώσουμε βορά στην κερδοφορία του κεφαλαίου τα δικαιώματά μας. Είναι επικίνδυνη η λογική του εταιρισμού, της υποταγής, του συμβιβασμού του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Όπως στην Intacom, που η πλειοψηφία του σωματείου πρότεινε οι εργαζόμενοι να δώσουν το 40% του δώρου στην εργοδοσία για να μην απολυθούν. Αφού τόσα χρόνια το μεγάλο κεφάλαιο ξεζούμισε την εργατική τάξη και ξεχείλισαν τα κέρδη του, τώρα απαιτούν να δώσουμε και τα ελάχιστα δικαιώματά μας, την ίδια μας τη ζωή για να σωθούν και να μη θιχτούν τα κέρδη τους.

Το ΠΑΜΕ το εννοεί όταν λέει την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Ούτε σπιθαμή πίσω, καμιά υποχώρηση από τα δικαιώματα και τις απαιτήσεις της. Ανάπτυξη μαζικής δράσης για την ικανοποίηση των εργατικών λαϊκών αναγκών. Σύγκρουση με την πλουτοκρατία, για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Τα ΠΑΜΕ καλεί τα συνδικάτα, μέσα από μαζικές διαδικασίες, συνεδριάσεις Δ.Σ., Γενικές Συνελεύσεις, συζητήσεις στους χώρους δουλειάς, να μπουν τώρα στη μάχη για την επιτυχία των συλλαλητηρίων στις 27 Νοέμβρη. Να δώσουν τη μάχη, αξιοποιώντας τις σωματειακές επιτροπές, τις επιτροπές αγώνα, δημιουργώντας πυρήνες στους χώρους δουλειάς, δημιουργώντας απεργιακές επιτροπές και επιτροπές περιφρούρησης, για να υπάρξει μαζική συμμετοχή και να έχει επιτυχία η απεργία στις 10 Δεκέμβρη και οι απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ σε όλη την Ελλάδα.



ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Στις 27 Νοέμβρη 2008 στην Ομόνοια στις 6.30 μ.μ.



ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΗ και

στη συγκέντρωση στην Ομόνοια στις 10.30 το πρωί



Η Εκτελεστική Γραμματεία

3 Νοε 2008

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2008 ΩΡΑΡΙΟ- ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΓΙΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ – ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΡΑΣΗΣ


ΕΙΣΗΓΗΣΗ

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,


Πριν 98 χρόνια κατακτήθηκε η Κυριακάτικη αργία με σκληρούς αγώνες της εργατικής τάξης που τώρα θέλουν να την καταργήσουν γυρίζοντας την ιστορία έναν αιώνα πίσω.
Η Κυριακή 3 του Γενάρη του 1910 ήταν ημέρα που κατοχυρώθηκε και εφαρμόστηκε, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, η κυριακάτικη αργία.
Ήταν μια μεγάλη κατάκτηση της εργατικής τάξης και όλων των μεροκαματιάρηδων και μισθοσυντήρητων ανθρώπων της χώρας μας.

Το εργασιακό καθεστώς που επικρατούσε ως τις 31 του Δεκέμβρη του 1909 για όλους τους εργάτες της Ελλάδας είχε πολλά χαρακτηριστικά των σκλάβων, όπου, χωρίς αλυσίδες βέβαια περνούσανε ολόκληρη τη ζωή τους μέσα στα εργοστάσια και τις φάμπρικες, δουλεύοντας 12ωρο, 14ωρο και 16ωρο χωρίς σταματημό, χωρίς διάλειμμα, χωρίς ξεκούραση, χωρίς μιας μέρας άδεια για ανάπαυση.
Η Κυριακάτικη αργία δεν ήταν και μια συνηθισμένη κατάκτηση της εργατικής τάξης στους πολύχρονους σκληρούς αγώνες της, ή κάποια επιτυχία ενός κλάδου βαρέων και ανθυγιεινών που απέσπασε τα όποια θετικά μέτρα, με τους αγώνες του περιορίζοντας τον εργάσιμο χρόνο και βελτιώνοντας τις οικονομικές, εργασιακές και θεσμικές συνθήκες των μελών του. Ούτε κάποιος τακτικός ελιγμός των υπολειμμάτων των φεουδαρχών και κομπραδόρων κεφαλαιοκρατών για να κερδίσουν χρόνο από τις κοινωνικές εκρήξεις που έρχονταν, και να δημιουργήσουν αυταπάτες στην εργατική τάξη της Αθήνας, του Πειραιά και μερικών ακόμα πόλεων, πως τάχα μόνοι τους αποφάσισαν να βάλουν τέρμα στο βάρβαρο και απάνθρωπο καθεστώς της καταναγκαστικής δουλειάς αιώνων. Η Κυριακάτικη αργία ήταν μια ιστορική νίκη όλης της εργατικής τάξης της χώρας μας, ένας ιστορικός σταθμός και αφετηρία οργανωμένης ταξικής πάλης, σημάδι θετικού επηρεασμού των μεγάλων ταξικών αγώνων και κατακτήσεων του διεθνούς προλεταριάτου στα τέλη του 19ου αιώνα (κατάκτηση 10ωρης εργάσιμης μέρας στην Αγγλία, καθιέρωση του 8ωρου των εργατών-εργατριών στο Σικάγο το 1886 και άλλες πολλές και μεγάλες επιτυχίες) ήταν ένδειξη ωρίμανσης ταξικού προσανατολισμού και οργάνωσης νέων αγώνων για μεγαλύτερες νίκες. Ήταν μια περιφανής νίκη, αποτέλεσμα συλλογικής – οργανωμένης δράσης και αδιάκοπων σκληρών ταξικών αγώνων.
Τα τελευταία χρόνια οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που σχεδιάζονται στα επιτελεία της ΕΕ και σε άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς (Διεθνές νομισματικό ταμείο) και εκτελούνται από τις Ελληνικές κυβερνήσεις ΝΔ –ΠΑΣΟΚ, αυτές τις νίκες της εργατικής τάξης του περασμένου αιώνα επιδιώκουν να καταργήσουν.
Σήμερα, οι χιλιάδες εργαζόμενοι στο εμπόριο και στις υπηρεσίες βιώνουμε τα απελευθερωμένα ωράρια, τις απελευθερωμένες εργασιακές σχέσεις και ότι συνεπάγεται αυτό στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά μας δικαιώματα.
Το πολυεθνικό κεφάλαιο έχει επιβάλει την κατ΄ουσίαν 24ωρη λειτουργία των καταστημάτων. Ενδεικτικά να αναφέρουμε την πολυεθνική MAKRO έχει έναρξη λειτουργίας στις 5 το πρωί και ο τελευταίος εργαζόμενος φεύγει στις 1.30 το βράδυ.
Αντίστοιχα η πολυεθνική LIDL έχει έναρξη λειτουργίας στις 6 το πρωί και ο τελευταίος εργαζόμενος φεύγει στις 11.30 το βράδυ.
Στην Α. Αττική με απόφαση Συμβουλίου Επικρατείας τα καταστήματα ανοίγουν και τις Κυριακές χρησιμοποιώντας ως άλλοθι το ότι θεωρούνται τουριστικές περιοχές, το ίδιο και καταστήματα που βρίσκονται στις Εθνικές οδούς.
Αντίστοιχα καταστήματα που λειτουργούν ως εκθέσεις επίπλων είναι ανοικτά και τις Κυριακές με τη δικαιολογία ότι λειτουργούν ως εκθέσεις και δεν κάνουν πώληση, πράγμα το οποίο βέβαια δεν ισχύει. Για επιχειρήσεις και υπηρεσίες που συνδέονται με το εμπόριο όπως λογιστήρια, security, courier, τραπεζοϋπάλληλοι το απελευθερωμένο ωράριο έχει επιπτώσεις και σε αυτούς τους εργαζόμενους
Τα απελευθερωμένα ωράρια είναι άρρηκτα δεμένα με την απελευθερωμένη εργασιακή σχέση. Χιλιάδες εργαζόμενοι στο εμπόριο δεν έχουν θέση εργασίας αλλά ευκαιρία απασχόλησης.
Ωρομίσθιο, μερική απασχόληση, διευθέτηση του χρόνου εργασίας, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι (δουλεμπορικά), δελτίο παροχής υπηρεσιών, ανασφάλιστοι εργαζόμενοι, ολονύκτιες απογραφές, εντατικοποίηση δηλαδή εργαζόμενοι που εκτελούν χρέη και ταμία, και πωλητή, και αποθηκάριου και καθαρίστριας, απολύσεις χωρίς αποζημίωση, δυσμενείς μεταθέσεις ώστε να υποχρεωθεί ο εργαζόμενος σε παραίτηση που οι εργοδότες το παρουσιάζουν ως οικειοθελή αποχώρηση, τιμωρία της μητρότητας, επαγγελματικές ασθένειες, τρομοκρατία, κάμερες παρακολούθησης σε όλους τους χώρους εργασίας, διαφορετικά ωράρια εργασίας το καλοκαίρι διαφορετικά το χειμώνα, διαφορετικά ωράρια λειτουργίας και κατά συνέπεια εργασίας των εμποροϋπαλλήλων, διαφορετικό ωράριο στις πολυεθνικές από τα μικρά μαγαζιά ή και διαφορετικό ωράριο κατά συνοικία.
Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,
Οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η μη τήρηση στην πράξη, των ΣΣΕ, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων που είναι άρρηκτα δεμένη με τα παραπάνω, όπως και η ιδιωτικοποίηση της υγείας και της
παιδείας, η αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, που εκδηλώνεται και με τη συνεχή αύξηση των τιμών, σε συνδυασμό με την καθήλωση των μισθών, δεν είναι προσωρινό φαινόμενο.
Είναι η στρατηγική του κεφαλαίου για μεγαλύτερη αύξηση των κερδών του που θα επιτευχθεί και με τον παράλληλο αφανισμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από τους μονοπωλιακούς ομίλους.
Στην πραγματοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου εντάσσεται και η κατάργηση της Κυριακής αργίας που θα έχει ως αποτέλεσμα το κλείσιμο πολλών μικρομεσαίων επιχειρήσεων και την περαιτέρω εξαθλίωση της εργατικής τάξης που δεν θα έχει πλέον δικαίωμα σε οικογενειακή, κοινωνική, προσωπική ζωή.
Η στρατηγική της Λισαβόνας που αποτελεί προϊόν συμφωνίας όλων των κυβερνήσεων των κρατών – μελών της ΕΕ –¨φιλελεύθερων¨ ¨σοσιαλιστών¨ κεντροδεξιών και κεντροαριστερών – και υλοποιείται από την εκάστοτε κυβέρνηση σε κάθε χώρα της Ε.Ε. με τα λεγόμενα «εθνικά μεταρρυθμιστικά προγράμματα» έχει στόχο την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων μέχρι το 2010.
Η συρρίκνωση των παροχών των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης (συνταξιοδότηση-υγεία πρόνοια) και η επέκταση της εμπορευματοποίησης τους, η κατάργηση των βαρέων και ανθυγιεινών, η κατάργηση των ΣΣΕ και η αντικατάσταση τους με ατομικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, το δελτίο παροχής υπηρεσιών, ο τεμαχισμός του εργάσιμου χρόνου σε ενεργό και ανενεργό δηλ. απλήρωτη εργασία, η απελευθέρωση των απολύσεων, η νομιμοποίηση των δουλεμπορικών γραφείων δηλ. της ενοικίασης των εργαζομένων, ώστε οι επιχειρήσεις να μην έχουν καμία ευθύνη για την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας απέναντι τους, η εντατικοποίηση, η μεθόδευση για κατάργηση της Κυριακής αργίας και 24ωρη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων, όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της κρίσης που το ίδιο το κοινωνικό σύστημα αναπαράγει, και που εμείς οι εργαζόμενοι στο εμπόριο και στις υπηρεσίες πληρώνουμε αυτή την κρίση με τις εργασιακές σχέσεις, με τους εξευτελιστικούς μισθούς, με την ανασφάλιστη εργασία.
Αυτή η πολιτική κωδικοποιείται στη λεγόμενη ¨ευελιξία¨ και ¨ευελφάλεια¨, στοχεύουν στη δραστική μείωση της εργατικής δύναμης και στην ταχύτερη συγκέντρωση του χονδρικού και λιανικού εμπορίου στα μονοπώλια και τις πολυεθνικές.
Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται και οι αποφάσεις των εθνικών και κοινοτικών δικαστηρίων που χαρακτηρίζουν παράνομες και καταχρηστικές τις απεργίες, με το επιχείρημα ότι αντίκεινται στο κοινοτικό δίκαιο και τις τέσσερεις ελευθερίες.
Οι αντιδραστικές αυτές μεταρρυθμίσεις που εκπορεύονται από την Ε.Ε. υλοποιούνται κατά γράμμα και από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και από τις κυβερνήσεις της ΝΔ.
Να θυμίσουμε εδώ την πρώτη απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων, με υπουργό εργασίας τότε τον Γεννηματά, την πλήρη απελευθέρωση της εργασιακής σχέσης από το ωράριο λειτουργίας δηλαδή το ωρομίσθιο και την μερική απασχόληση, αμέσως μετά την συνθήκη του Μάαστριχτ, επί ΝΔ, το νόμο για την λειτουργία καταστημάτων τις Κυριακές όπου υπάρχουν Ολυμπιακές εγκαταστάσεις και γυμναστήρια, επί ΠΑΣΟΚ, με αφορμή τους Ολυμπιακούς αγώνες το 2004, την κατάργηση της Κυριακής αργίας για τις τουριστικές περιοχές, βασιλικό διάταγμα του 1971, που το χρησιμοποιούν οι εργοδότες με τις πλάτες των εκάστοτε κυβερνήσεων, ο νόμος του 2005 για διευθέτηση του χρόνου εργασίας επί ΝΔ, τέλος πάντων όλοι αυτοί οι νόμοι που φτιάχτηκαν με στόχο την εργάσιμη εβδομάδα των 7 ημερών και των 65 ωρών.
Η κυβέρνηση της ΝΔ με τη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ ανέθεσαν πιλοτικά την προώθηση της κατάργησης της Κυριακής αργίας στο σύνδεσμο πολυκαταστημάτων, τον γνωστό ΣΕΛΠΕ.
Την περασμένη βδομάδα σε σύσκεψη του ΕΒΕΑ, απαίτησε ο ΣΕΛΠΕ
1. Την κατάργηση της Κυριακής αργίας αρχίζοντας από 8 Κυριακές το χρόνο.
2. Την πλήρη απελευθέρωση του ωραρίου, δηλαδή την 24ωρη λειτουργία των καταστημάτων.
3. Την απαγόρευση των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας.
Η τακτική τους είναι γνωστή, θα ακολουθήσει η κυβέρνηση με τον «δημοκρατικό της διάλογο» για να προχωρήσουν σύντομα στις αποφάσεις. Παράλληλα κυβέρνηση και μονοπώλια έχουν προετοιμάσει τις δυνάμεις της υποταγής και του συμβιβασμού στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τις παρατάξεις δηλαδή του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, που πρωτοστάτησαν και αυτή τη φορά στην ΟΙΥΕ, στη ΓΣΕΕ, στον Εμπορικό Σύλλογο Αθήνας, με τις υπογραφές τους δίπλα στην ηγετική ομάδα των εργοδοτών, για την απόφαση της πλήρους απελευθέρωσης του ωραρίου, όπως συμφώνησαν και για την κατάργηση των ΒΑΕ, τους μισθούς της φτώχειας και της εξαθλίωσης (1 ευρώ μικτά την ημέρα), το ωρομίσθιο κά.
Η κυβέρνηση της ΝΔ για να αποφύγει το πολιτικό κόστος χρησιμοποιεί τις Νομαρχίες και στους Δήμους για να πάρουν απόφαση για την κατάργηση της Κυριακής αργίας, με πρόσφατα παραδείγματα την ομόφωνη απόφαση του Δήμου Άνω Λιοσίων (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ), και την κατά πλειοψηφία απόφαση του νομάρχη και του Νομαρχιακού Συμβουλίου Δυτικής Αττικής (ΠΑΣΟΚ – ΝΔ).
Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις που έχουν την πλειοψηφία στη διοίκηση της ΓΣΕΕ όπως και στην ΟΙΥΕ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ) έχουν συναινέσει και συνυπογράψει και για την απελευθέρωση του ωραρίου και για την απελευθέρωση της εργασιακής σχέσης.
Όταν τα ταξικά σωματεία έκαναν αγώνες ενάντια στην απελευθέρωση του ωραρίου, η ΠΑΣΚΕ έβγαζε πύρινους λόγους ότι η απελευθέρωση του ωραρίου θα δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις εργασίας, απομονώνοντας το απελευθερωμένο ωράριο από την απελευθερωμένη εργασιακή σχέση.
Όταν τα ταξικά σωματεία έκαναν αγώνες για σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους τους εργαζόμενους, η ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ έβαζε ως αίτημα προς τους εργοδότες για πλαφόν στο ωρομίσθιο 10%.
Όταν τα ταξικά σωματεία έκαναν αγώνες για συγκεκριμένο ωράριο λειτουργίας με τρία απογεύματα κλειστά τα καταστήματα, η ΑΥΤ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ υπέγραφε με τους εργοδότες ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων κάθε μέρα μέχρι τις 8μ.μ. και τα Σάββατα μέχρι τις 6μ.μ.
Όταν τα ταξικά σωματεία έκαναν δυναμικές παρεμβάσεις στους Δήμους και στις Νομαρχίες ενάντια στην κατάργηση της Κυριακής αργίας, η πλειοψηφία της ΟΙΥΕ μας λοιδορούσαν ότι κινδυνολογούμε και έκαναν αγωγή μαζί με το σωματείο των εργοδοτών την ΕΣΕΕ, κατά του Δήμου Α. Λιοσίων και κατά του Νομαρχιακού συμβουλίου Δ. Αττικής, παραπέμποντας το ζήτημα της κατάργησης της Κυριακής αργίας να μας το λύσουν τα Δικαστήρια.
Συνάδελφοι-σες,
Η εργατική τάξη δεν πρέπει να παγιδευτεί σε τεχνητά διλήμματα, γιατί τα μέτρα που προτείνονται από το κεφάλαιο δεν σταματούν στους εργαζόμενους στο εμπόριο, αποσκοπούν στην τμηματική κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας συνολικά, όπως τραπεζοϋπάλληλοι, εργαζόμενοι στους Δήμους και τις Νομαρχίες, εργαζόμενοι στις πρώην ΔΕΚΟ.
Αντιστεκόμαστε δυναμικά και καταγγέλλουμε τα αντεργατικά σχέδια της ΕΕ, των βιομηχάνων και της κυβέρνησης.
Όπως τονίσαμε και παραπάνω οι εργαζόμενοι στο εμπόριο και τις υπηρεσίες μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους μικρομεσαίους έχουμε κοινό αντίπαλο, το πολυεθνικό κεφάλαιο, την μεγαλοεργοδοσία, την αντεργατική αντιλαϊκή πολιτική των εκάστοτε κυβερνήσεων που στοχεύουν και με το μέτρο της κατάργησης της Κυριακής αργίας, στην πιο γρήγορη βίαια προλεταριοποίηση των μεσαίων στρωμάτων, στον πιο γρήγορο αφανισμό και την φυσική εξόντωση των μικρών επιχειρήσεων που θα έχει βέβαια ως αποτέλεσμα και την έκρηξη της ανεργίας και της ακρίβειας.
Άρα είναι μονόδρομος και ανάγκη των καιρών να κτίσουμε το δικό μας μέτωπο ενάντια στο μέτωπο του κεφαλαίου και των πολυεθνικών.
Το ζήτημα της συμμαχίας με τους αυτοαπασχολούμενους μικρομεσαίους δεν είναι ευκαιριακό, δεν πατάει απλά σε συγκέντρωση δυνάμεων.
Με τους συμμάχους μας τους μικρομεσαίους αυτοαπασχολούμενους έχουμε αναπτύξει κοινή δράση, κοινές δυναμικές παρεμβάσεις σε Υπουργεία, Νομαρχίες, συνδικαλιστικές οργανώσεις εργοδοτών, όπως και κοινούς αγώνες ενάντια στην απελευθέρωση του ωραρίου, ενάντια στην κατάργηση της Κυριακής αργίας, όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Αντιστεκόμαστε δυναμικά, καταγγέλλουμε τα αντεργατικά σχέδια της Ε.Ε, των βιομηχάνων και της κυβέρνησης, και προτείνουμε και εκτιμούμαι ότι η σημερινή δουλειά μας πρέπει να καταλήξει σε ένα κοινό πρόγραμμα δράσης σε πανελλαδικό επίπεδο.
Για τα σωματεία εμποροϋπαλλήλων, ιδιωτικών υπαλλήλων
· Περιοδείες από τα σωματεία σε όσο το δυνατόν περισσότερους χώρους εργασίας, συσκέψεις, συζήτηση στα Δ.Σ. για τη μεταφορά εμπειρίας από τη σημερινή πανελλαδική σύσκεψη, γενικές συνελεύσεις σωματείων.
· Δημιουργία νέων κλαδικών σωματείων σε πόλεις που δεν υπάρχουν κλαδικά.
· Κοινό υλικό, κοινές ανακοινώσεις με τις υπογραφές όλων των σωματείων που συμμετέχουμε σε αυτή τη δουλειά, που θα μοιράζεται στους χώρους εργασίας
· πανελλαδικά, όπως και αφίσσα και αφισσέτα ανάλογα με τις δυνατότητες που έχει κάθε σωματείο.
· Παραστάσεις διαμαρτυρίας στις Νομαρχίες και στους Δήμους και αντίστοιχα εδώ στην Αθήνα στα Υπουργεία Εργασίας και Ανάπτυξης όπως και συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας σε όλες τις πόλεις πανελλαδικά με κοινή ημερομηνία, μαζί με τις Ενώσεις Αυτοαπασχολούμενων Μικρομεσαίων ή όπου αυτό είναι δύσκολο σε όποια ημερομηνία ορίσει το κάθε σωματείο ξεχωριστά.
· Όλα τα παραπάνω βοηθούν στη μαζικοποίηση των σωματείων για δυνάμωμα και συγκέντρωση δυνάμεων σε πρωτοβάθμιο επίπεδο και αλλαγή των αρνητικών συσχετισμών σε δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο.
· Με αυτή τη δράση να εξετάσουμε και την κήρυξη απεργιακής κινητοποίησης.

Καλούμε όλους τους συναδέλφους και τους αυτοαπασχολούμενους μικρομεσαίους με το πέρας της σημερινής δουλειάς να σταλεί κοινό Δελτίου Τύπου σε όλα τα ΜΜΕ, Υπουργεία, εργοδοτικές οργανώσεις όπως και κοινή ανακοίνωση.
Εργαζόμενοι και αυτοαπασχολούμενοι, αμφισβητούμε το δικαίωμα των πολυεθνικών και των μονοπωλίων να καθορίσουν τη ζωή μας και να ληστεύουν τον πλούτο που παράγουμε, απαιτούμε και διεκδικούμε:
· Όχι στην κατάργηση της Κυριακής αργίας – νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακής αργίας.
· Όχι στην απελευθέρωση του ωραρίου. Να καταργηθούν οι νόμοι και οι διατάξεις που απελευθερώνουν το ωράριο, εθνικό ενιαίο, υποχρεωτικό ωράριο για όλους, μέχρι 48 ώρες λειτουργίας των καταστημάτων.
· Κατάργηση ωρομίσθιου, μερικής απασχόλησης, συμβάσεων ορισμένου χρόνου.
· Πλήρη και σταθερή δουλειά. 35ωρο-7ωρο-5θήμερο.
· 1400 ευρώ κατώτερο μισθό, 1120 ευρώ σύνταξη, 1120 επίδομα ανεργίας.

Πληρώσαμε τα κέρδη τους, μην πληρώσουμε και την κρίση τους.