26 Νοε 2014

                                                                       ΕΠΙΣΤΟΛΗ


Προς τον Δήμαρχο Κηφισιάς
κο. Θωμάκο
& το Δημοτικό Συμβούλιο Κηφισιάς
Κοι/ση:  ΜΜΕ
& Περιφ. Αττικής

Κύριοι
Για την λειτουργία των καταστημάτων τις Κυριακές, δηλαδή την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και τις ¨Λευκές νύχτες¨ για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στο εμπόριο, κλαδικά και επιχειρησιακά σωματεία εργαζομένων στο εμπόριο και σε επίπεδο Αττικής αλλά και πανελλαδικά, έχουμε καταθέσει και γνωστοποιήσει τη θέση μας  και στο Υπουργείο Ανάπτυξης και σε όλα τα αρμόδια Υπουργεία, και στις Περιφέρειες και σε Δήμους.
Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας δηλώνει την πλήρη αντίθεση του στο Δήμαρχο Κηφισιάς και στο Δημοτικό Συμβούλιο για την συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο 26/11/2014, για πραγματοποίηση ¨Λευκής νύχτας¨ στην Κηφισιά στις 19/12/2014.
Καταθέτουμε την κάθετη διαφωνία μας για αυτές τις μεθοδεύσεις που υποχρεώνουν  εκατοντάδες  εμποροϋπάλληλους  να δουλέψουν  μέχρι τα χαράματα, οι ¨Λευκές νύχτες¨ , νέο φρούτο, σε περιοχές που εφαρμόστηκαν με αστείες δικαιολογίες κάθε φορά ¨πάτησαν¨ πάνω στη δουλειά μέχρι εξαντλήσεως και τελικής πτώσης των εργαζομένων.  
Ειδικότερα για την περίοδο των εορτών, χιλιάδες εμποροϋπάλληλοι δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ το λεγόμενο ¨εορταστικό ωράριο¨  στο οποίο φέτος δυστυχώς συμπεριλαμβάνονται και δυο Κυριακές 14 Δεκέμβρη και 21 Δεκέμβρη, γεγονός το οποίο εκ των πραγμάτων αποκλείει χιλιάδες συναδέλφους μας από την  οικογενειακή και προσωπική ζωή, έστω το αναφαίρετο δικαίωμα όλων αυτών των εργαζομένων στον ελεύθερο χρόνο για τους ίδιους και τις οικογένειες τους .
Οι εργαζόμενοι στο εμπόριο ήδη πληρώνουν σκληρά το τίμημα της απελευθέρωσης του ωραρίου και της κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας, είναι  εργαζόμενοι με δικαιώματα που αφορούν και στο χρόνο εργασίας και στην κοινωνική, οικογενειακή, προσωπική ζωή.   

                                              
                                                              ΤΟ  Δ.Σ.


19 Νοε 2014

Υπονομεύουν την απεργία
Μια βδομάδα ακριβώς απέμεινε μέχρι την απεργία στις 27 Νοέμβρη και η συνδικαλιστική πλειοψηφία κάνει ,ότι περνάει από το χέρι της, για να μη γίνει γνωστή η πανεργατική κινητοποίηση, να αδυνατίσει και να εμποδιστεί κάθε προσπάθεια για την καλύτερη οργάνωσή της. Είναι αποκαλυπτικό το γεγονός ότι από τις 24 Οκτώβρη που αποφάσισε την απεργία, η ΓΣΕΕ μόλις χτες (!) κυκλοφόρησε ένα δελτίο Τύπου για να την υπενθυμίσει. Το συνοδεύει μάλιστα με «αιτήματα», όπως «να σταματήσει επιτέλους η δογματική εμμονή κυβέρνησης και δανειστών στην αδιέξοδη πολιτική, η οποία επιτείνει την κρίση και τις συνέπειές της χωρίς να δίνει λύση» και να «αντιπαλέψουμε όλοι μαζί τις αντεργατικές και αντικοινωνικές μνημονιακές πολιτικές της λιτότητας και της εξαθλίωσης». Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αποσιωπά επί της ουσίας την απεργία και εκεί που αναγκάζεται να μιλήσει γι' αυτήν, προσπαθεί να την «αδειάσει» από κάθε ταξικό περιεχόμενο, καλώντας τους εργαζόμενους να αγωνιστούν για να πάψει ο ...δογματισμός της τρόικας και της κυβέρνησης! Ομως, τα παλιά και τα νέα μέτρα που χτυπάνε τους εργαζόμενους, δεν είναι ζήτημα «δογματικής εμμονής» της κυβέρνησης. Προϋπήρχαν των μνημονίων, εντάθηκαν την περίοδο της κρίσης και θα συνεχιστούν μετά τα μνημόνια, γιατί αποτελούν στρατηγική του κεφαλαίου.
Οχυρωμένες πίσω από την (τυπική) απόφαση της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να κηρύξουν την απεργία, οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού (παλιού και νέου), βάζουν εμπόδια στις Ομοσπονδίες και στα σωματεία που πλειοψηφούν, ώστε να μην κουνηθεί φύλλο για την προετοιμασία της απεργίας. Πολύ περισσότερο, για να μην αποκαλυφθεί ο υπονομευτικός τους ρόλος στα μάτια των εργαζομένων, μέσα από την αντιπαράθεση με τις ταξικές δυνάμεις. Τέτοια ενδεικτική περίπτωση είναι η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων, όπου η πλειοψηφία δεν έχει ακόμα συγκαλέσει συνεδρίαση του ΔΣ, προκειμένου να αποφασίσει τη συμμετοχή στην απεργία και να συζητήσει μέτρα για την επιτυχία της. Για μια Ομοσπονδία, όμως, δεν έχει κανένα νόημα να συμμετέχει στα λόγια σε μια πανεργατική απεργία, να επικαλείται την απόφαση της τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης και την ίδια ώρα να μην κάνει τίποτα για την οργάνωση της κινητοποίησης στον κλάδο, να μην παίρνει κανένα μέτρο για την προπαγάνδιση και την περιφρούρηση της απεργίας. Είναι φανερό ότι με τη στάση τους υπονομεύουν συνειδητά τη συμμετοχή των εργαζομένων στην πανεργατική απεργιακή κινητοποίηση.
Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Δ' ΕΛΜΕ της Αθήνας. Οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ στο ΔΣ της ΕΛΜΕ κατέθεσαν πρόταση (10/11/2014) για σύγκληση Γενικής Συνέλευσης με θέμα την προετοιμασία της απεργίας και τη συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτήν. Ολα τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ απέρριψαν την πρόταση με διάφορες δικαιολογίες, που κοινό παρονομαστή είχαν την άποψη πως το ΠΑΜΕ μπορεί να έχει πλειοψηφική παρουσία στη ΓΣ και να προσθέσει και κάτι άλλο στα μέτρα στήριξης! Είπαν, δηλαδή, ότι δε θέλουν τη συνέλευση, γιατί μπορεί εκεί οι εργαζόμενοι να στηρίξουν τις θέσεις του ταξικού κινήματος και να προσπεράσουν την αδράνεια και τη λογική της ανάθεσης, στην οποία θέλουν να τους καταδικάσουν. Καθόλου τυχαία, τον τόνο έδωσε η παράταξη των ΣΥΝΕΚ (στηρίζεται από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ), με τοποθέτηση που απαξίωσε το ρόλο των Γενικών Συνελεύσεων και κατέκρινε το ΠΑΜΕ ότι θέλει να προωθήσει μέσα από το σωματείο τη συνδικαλιστική και πολιτική λογική του! Τέτοιος είναι ο φόβος τους για την αντιπαράθεση μπροστά στα μάτια των εργαζομένων.
Οπως κατήγγειλαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, «δεν θέλουν οι θέσεις τους να τεθούν στην κριτική των συναδέλφων στις ανοιχτές και συλλογικές διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων (...) Εγκλωβίζουν τους εργαζόμενους στη λογική της ανάθεσης για λύσεις από τα πάνω στα πλαίσια μιας εξουσίας, μιας διακυβέρνησης που υπακούει στους στόχους της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου, που υποτάσσεται στα όρια μιας ανάπτυξης που με το ένα ή με το άλλο μείγμα διαχείρισης φέρνει διαρκή Μνημόνια για τους εργαζόμενους». Κόντρα σ' αυτήν τη λογική, το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους «να δείξουν τη δύναμή τους, να πάρουν στα χέρια τους την τύχη και το μέλλον των ίδιων και των παιδιών τους, σε ένα μεγάλο λαϊκό ποτάμι, στο δρόμο που χάραξε το μεγάλο Πανελλαδικό συλλαλητήριο της 1ης Νοεμβρίου, να διεκδικήσουν τα δικαιώματα και τη ζωή που τους ανήκει»... Αυτό προϋποθέτει να ξεπεράσουν τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, να καταδικάσουν και να ακυρώσουν τον υπονομευτικό τους ρόλο, να βάλουν σε κίνηση τη δική τους δύναμη για την ανασύνταξη του κινήματος.

12 Νοε 2014

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ-ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ-ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΓΙΑ
ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ – ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 27 ΝΟΕΜΒΡΗ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, νέοι και νέες, εργαζόμενες μητέρες, άνεργοι
Βόμβα στην κοινωνική ασφάλιση ανέλαβε να ρίξει ο Διοικητής του ΙΚΑ Ροβέρτος Σπυρόπουλος, διαχρονικός υποστηρικτής της ιδιωτικής ασφάλισης, ο οποίος σε παρέμβαση του στο Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο έθεσε το ζήτημα ότι οι παροχές υγείας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης στους ασφαλισμένους, θα γίνεται με διαβάθμιση και ανάλογα με τα ένσημα.
Τίθεται έτσι υπό αμφισβήτηση η καθολικότητα της ιατροφαρμακευτικής κάλυψης για όλους ανεξαίρετα τους ασφαλισμένους, ενώ βαθαίνει η διάκριση με τους άνεργους και τους εργαζόμενους ωρομίσθιους και μερικώς απασχολούμενους.
Δηλαδή ο ασφαλισμένος θα ¨αγοράζει¨ υπηρεσίες υγείας από το Ταμείο του ανάλογα με τις εισφορές (ένσημα) που θα έχει καταβάλει σε ετήσια βάση, καθαρά ¨ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια¨ στην κάλυψη των ασφαλισμένων από τα Ασφαλιστικά τους Ταμεία.  Αυτή η λογική οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τους άνεργους και τους ωρομίσθιους που δεν θα έχουν πρόσβαση στην κοινωνική ασφάλιση  να ¨επαιτούν¨ παροχές υγείας από φιλανθρωπικές οργανώσεις ή κάποιες ΜΚΟ, οδηγεί στην προετοιμασία για πλήρη απαλλαγή κράτους και εργοδοσίας από τις ασφαλιστικές εισφορές, και η υγεία θα είναι πλέον ατομική μας ευθύνη.
Παράλληλα με το κτύπημα  συγκυβέρνησης και μεγαλοεργοδοσίας στον δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης, ¨τρέχουν¨  συνεχείς εξελίξεις  και στο ζήτημα της κατάργησης της Κυριακής αργίας.
Η συγκυβέρνηση δια του εκπροσώπου της Υπουργού Ανάπτυξης Γιακουμάτο, στην προσπάθεια της να προλάβει απόφαση της Ολομέλειας του ΣΤΕ για την Κυριακάτικη αργία, δηλώνει καθημερινά ότι ακόμα και αν το ΣΤΕ αποφασίσει θετικά για το δικαίωμα των εργαζομένων στην αργία της Κυριακής, η κυβέρνηση θα νομοθετήσει στο όνομα της ανάπτυξης των κερδών των επιχειρήσεων την λειτουργία των καταστημάτων για όλες τις Κυριακές του χρόνου, δηλώνοντας με αυτό τον τρόπο τη συμμαχία της με το μεγάλο κεφάλαιο.
Άλλωστε οι εκπρόσωποι του ΣΕΤΕ, του ΣΕΛΠΕ και του Υπουργείου Ανάπτυξης ήταν παρόντες σύσσωμοι στο Συμβούλιο της Επικρατείας  (ΣΤΕ) ¨υπενθυμίζοντας¨ τις δεσμεύσεις των κυβερνήσεων και των προηγούμενων και της τωρινής απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στους διεθνείς οργανισμούς του κεφαλαίου.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι
Μη μειώνουμε τις απαιτήσεις μας, η λογική του μικρότερου κακού φέρνει στο προσκήνιο νέα επίθεση.   Να πάρουμε τη ζωή μας και το μέλλον μας στα χέρια μας.
Η ενίσχυση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων δεν θα μας ανακουφίσει από τον εφιάλτη της ανεργίας, το σάρωμα των μισθών και των συντάξεων, την ανέχεια και τη ζωή με ψίχουλα.
Το εμπορικό κεφάλαιο απαιτεί από τους εργαζόμενους να υποστούμε περαιτέρω μειώσεις μισθών, όταν τα κλαδικά σωματεία στο εμπόριο ζητούν υπογραφή κλαδικής σύμβασης με κατώτερο μισθό 920 ευρώ, σταθερή και μόνιμη δουλειά, ωράριο εργασίας 40ωρο-8ωρο-5θήμερο, Κυριακή υποχρεωτική αργία για όλα τα καταστήματα για όλο το χρόνο, η εργοδοσία θεωρώντας δυσβάσταχτο κόστος τις αυξήσεις στους μισθούς και την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας απαντά με ακόμα μεγαλύτερη επιδείνωση στις εργασιακές σχέσεις και τους μισθούς μας.
Αυτό είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα πως εννοούν την ανάκαμψη.
Ενιαίο μέτωπο απέναντι στη γραμμή των μονοπωλιακών ομίλων και της συγκυβέρνησης.
Καμμία έκπτωση στις ανάγκες και τα δικαιώματα μας -  διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει.
Να απορρίψουμε τη θεωρία της ταξικής συνεργασίας και υποταγής.  Είναι ψέμα ότι υπάρχει κοινό συμφέρον ανάμεσα στο κεφάλαιο και τους εργαζόμενους.
Είναι κοροϊδία και απάτη να υποστηρίζει κάποιος ότι μπορούν οι μεγαλέμποροι να έχουν άθικτα τα συμφέροντα τους και τα κέρδη τους και παράλληλα οι εργαζόμενοι να ελπίζουν σε ανακούφιση και βελτίωση της ζωής τους.
Μην περιμένουμε σωτήρες.  Η αναμονή, η εναπόθεση ελπίδας σε κυβερνητικές εναλλαγές δεν φέρνει πίσω κατακτήσεις.
Απαντάμε στην καθολική επίθεση του κεφαλαίου με πανελλαδική πανεργατική απεργία 27 Νοέμβρη, συγκέντρωση των σωματείων στην Ομόνοια 11 το πρωί.
Διεκδικούμε:
·        Υπογραφή κλαδικής σύμβασης υποχρεωτικά εκτελεστέας από το σύνολο της εργοδοσίας με κατώτερο μισθό στα επίπεδα του 2009 δηλ. 920 ευρώ.
·        Κυριακή υποχρεωτική αργία για όλα τα καταστήματα για όλο το χρόνο.
·        Κατάργηση του ωρομίσθιου και της μερικής απασχόλησης, μετατροπή αυτών των συμβάσεων σε συμβάσεις αορίστου χρόνου με ωράριο εργασίας 40ωρο-8ωρο-5θήμερο.
·        Σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους τους εργαζόμενους.
·        Να πληρωθούν τώρα τα δεδουλευμένα των απλήρωτων εργαζόμενων.
Απαιτούμε:
·        Κάλυψη των απωλειών και πλήρη κρατική εγγύηση όλων των συντάξεων και των παροχών.
·        Να καλυφθούν άμεσα όλες οι ανάγκες των Ταμείων από το κράτος και την μεγαλοεργοδοσία.
·        Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων και των εφαρμοστικών νόμων που επηρεάζουν την κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις.
·        Κατώτερη σύνταξη στα 600 ευρώ.
·        Ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και όλες οι παροχές των Ασφαλιστικών Ταμείων να περάσουν στην αποκλειστική ευθύνη του κράτους με χρηματοδότηση 100%.
·        Προστασία της υγείας και της ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, μέσα από το κρατικό σώμα γιατρών εργασίας και τεχνικών ασφαλείας.
·        Να σφραγιστούν τώρα χωρίς όρους και προϋποθέσεις όλα τα βιβλιάρια υγείας των ανασφάλιστων ΑΜΕΑ και χρονίως πασχόντων, δωρεάν φάρμακα να καταργηθούν οι λίστες.

Το μόνο αναγκαίο και ρεαλιστικό είναι ο παραγόμενος πλούτος να επιστρέψει στον παραγωγό του.
Να κατευθυνθεί για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
27 ΝΟΕΜΒΡΗ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΟΜΟΝΟΙΑ 11 ΤΟ ΠΡΩΙ

ΤΟ Δ.Σ.